Rehabilitacja dorosłych

Staw barkowy

• rehabilitacja po artroskopiach,
• bóle pochodzenia mięśniowego,
• uszkodzenia stożka rotatorów,
• „zamrożony bark”,
• złamanie głowy kości ramiennej,
• zapalenie ścięgna bicepsa,
• zespół bolesnego barku,
• niestabilność przednia i tylna.

Staw łokciowy

• złamania kości,
• złamanie wyrostka łokciowego,
• zapalenie nadkłykcia (bocznego) – łokieć tenisisty,
• zapalenie nadkłykcia (przyśrodkowego) – łokieć golfisty,
• stany po zwichnięciach,
• usidlenie nerwu łokciowego.

Nadgarstek

• cieśń nadgarstka,
• zmiany zwyrodnieniowe,
• zmiany reumatoidalne,
• zespół Sudeka,
• stany zapalne pochewek ścięgnistych.

Staw biodrowy

• stany po alloplastyce stawu biodrowego,
• zapalenie krętarza większego,
• zaburzenia ruchomości,
• dysplazje stawu biodrowego,
• zmiany zwyrodnieniowe,
• przygotowanie do alloplastyki.

Staw kolanowy

• przygotowanie do artroskopii stawu kolanowego,
• stany po alloplastykach stawu kolanowego,
• stany zapalne w ścięgnach i mięśniach,
• uszkodzenie więzadeł krzyżowych (przygotownie do rekonstrukcji i rehabilitacja po),
• uszkodzenie łąkotek (rehabilitacja po artoskopii pourazowa),
• kolano skoczka,
• zwichnięcia rzepki,
• stany po rekonstrukcji troczków,
• stany po urazach (zwichnięcia i skręcenia).

Staw skokowy i stopy

• skręcenia kostki bocznej,
• podwichnięcia kostki bocznej,
• płaskostopie,
• koślawość i szpotawość kości piętowej,
• złamania kostki bocznej,
• ostrogi piętowe,
• zapalenia w pochewce ścięgien,
• hallux,
• dna moczanowa,
• zmiany zwyrodnieniowe,
• zapalenia rozścięgna podeszwowego.

Uszkodzenie rdzenia kręgowego

Rehabilitacja osoby z uszkodzeniem rdzenia kręgowego już od samego początku powinna być kompleksowa i intensywna, gdyż zapobiega to następstwom wynikającym z braku ruchu. Usprawnianie rozpoczyna się od nauki prawidłowego oddychania, przez pionizację, do nauki chodu. Staramy się osiągnąć jak najwyższy poziom funkcji możliwy dla pacjenta, który jest zależny od stopnia i segmentu uszkodzenia.
W skład zespołu leczącego często wchodzą m.in.: lekarze specjaliści w zakresie ortopedii, neurologii, rehabilitacji.
Postępowanie rehabilitacyjne jest zwykle długofalowe i kompleksowe.

Uszkodzenie nerwów obwodowych

Uszkodzenie nerwów obwodowych jest spowodowane uszkodzeniem nerwu, które
cechuje się zaburzeniem czucia. Obszar zaburzeń jest ściśle związany z miejscami, które ten nerw obsługuje.
Może dojść do uszkodzenia w jednym tylko nerwie lub w wielu nerwach obwodowych.
Ponieważ większość nerwów obwodowych zawiera zarówno włókna czuciowe, jak i ruchowe, objawem ich uszkodzenia są też zaburzenia w układzie ruchu. Może to być osłabienie, możliwy jest również przebieg z zupełnym porażeniem. Pozbawione impulsów nerwowych mięśnie ulegają stopniowemu zanikowi. Niektóre nerwy obwodowe zawierają również dużą liczbę włókien autonomicznych, co powoduje, że ich uszkodzenie objawia się zaburzeniami potliwości, zabarwienia, ucieplenia oraz wyglądu skóry.

Cechy uszkodzenia:

• porażenie, niedowład,
• obniżenie napięcia mięśniowego,
• zanik odnerwionych mięśni,
• zaburzenia przewodnictwa,
• zanik odpowiednich odruchów,
• zaburzenia czucia.

Uszkodzenie nerwu twarzowego

Porażenie nerwu twarzowego jest spowodowane czynnikami nieznanego pochodzenia. Może być samoistne lub wynikać z przyczyn wtórnych.

Objawy:

• opadanie kącika ust,
• niedomykanie oka,
• zaburzenie marszczenia czoła,
• utrata czucia głębokiego z obszaru twarzy (zaburzenia mięśni mimicznych),
• utrata zdolności gwizdania, dmuchania,
• upośledzenie łzawienia,
• problemy z połykaniem.

Możliwe przyczyny zapalenia:

• udar,
• stany po przewianiu, przeziębieniu,
• stany po zabiegach operacyjnych w obrębie czaszki,
• zapalenie nerwów,
• nowotwór mózgu,
• guzy okolicy ślinianki przyusznej,
• urazy czaszki.

Stwardnienie rozsiane (SM)

To postępująca choroba OUN o nieznanej przyczynie, w której największy mankament to rozsiane ogniska demielinizacji w mózgu i rdzeniu kręgowym.

Objawy:

• zaburzenia widzenia,
• objawy pozapiramidowe,
• zaburzenia słuchowe,
• niedowłady spastyczne,
• zaburzenia móżdżkowe,
• zaburzenia czucia,
• problemy z mówieniem,
• stany depresyjne.

Choroba najczęściej przebiega rzutami, więc objawy po leczeniu się wycofują.
Dlatego tak ważna w SM jest rehabilitacja, której celem jest opóźnienie występowania trwałej niepełnosprawności.
Osoby z tą chorobą powinny być jak najdłużej aktywne zawodowo.
Ćwiczenia powodują zwolnienie choroby, ale nie jej wyleczenie.

Stwardnienie zanikowe boczne (SLA)

Stwardnienie zanikowe boczne jest chorobą układu neurologicznego, która prowadzi do śmierci.
Choroba nie uszkodzi zmysłów – słuchu, smaku, czucia, węchu ani wzroku, wszystkie pozostają nienaruszone, podobnie jak jasność umysłu. Uszkodzenie dotyka struktur mięśniowych, do których impulsy dochodzą z układu nerwowego.
Uszkodzenia neuronów ruchowych pochodzących zarówno z kory mózgu, jak i pnia mózgu, są nieodwracalne. Odpowiedzialne są one za ruch, zarówno wewnątrz organizmu, jak i na zewnątrz.

SLA jest chorobą która powoduje szereg objawów:

• problemy ruchowe,
• trudności w mowie,
• trudności w przełykaniu,
• problemy w oddychaniu,
• sztywnienie kończyn,
• zaniki I porażenia mięśniowe,
• fascykujacja, czyli drżenia.

Chory z SLA w pełni świadomy istoty choroby, boryka się z narastającymi objawami klinicznymi, które stopniowo ograniczają jego samodzielność ruchową, możliwości wykonywania codziennych prostych czynności.
Choroba ta jest postępująca i zadaniem rehabilitacji jest poprawa funkcji mięśni, by jak najdłużej potrafiły funkcjonować samodzielnie. Rehabilitacja powinna być bardzo łagodna, ale częsta i systematyczna. Jest to związane z dużą podatnością na szybkie zmęczenie. Rehabilitacją, z której korzysta się w terapii SLA są ćwiczenia ruchowe, masaż, ale tylko i wyłącznie u chorych bez wzmożonego napięcia mięśni; hydroterapia – ciepłe kąpiele perełkowe, solne, borowinowe oraz leczenie ciepłem.

Uszkodzenie splotów nerwowych

Najczęstsze jest uszkodzenie splotu barkowego. Jego przyczyną może być uraz lokomocyjny lub uszkodzenie okołoporodowe.
Porażeniu ulega większość mięśni unerwianych przez ten splot. Ramię jest zrotowane na zewnątrz, zwisa bezwładnie, ręka jest nawrócona. Pojawiają się zaburzenia troficzne, wzrostowe. Mogą pojawić się zaburzenia czucia po stronie bocznej ramienia i przedramienia. Może być też zaburzenie mm ręki (krótkie i długie).
Leczenie zawiera kinezyterapię, fizykoterapię oraz leczenie ciepłem. Nerwy nie lubią zimna.