Stwardnienie zanikowe boczne (SLA)
Stwardnienie zanikowe boczne jest chorobą układu neurologicznego, która prowadzi do śmierci.
Choroba nie uszkodzi zmysłów – słuchu, smaku, czucia, węchu ani wzroku, wszystkie pozostają nienaruszone, podobnie jak jasność umysłu. Uszkodzenie dotyka struktur mięśniowych, do których impulsy dochodzą z układu nerwowego.
Uszkodzenia neuronów ruchowych pochodzących zarówno z kory mózgu, jak i pnia mózgu, są nieodwracalne. Odpowiedzialne są one za ruch, zarówno wewnątrz organizmu, jak i na zewnątrz.
SLA jest chorobą która powoduje szereg objawów:
- problemy ruchowe,
- trudności w mowie,
- trudności w przełykaniu,
- problemy w oddychaniu,
- sztywnienie kończyn,
- zaniki I porażenia mięśniowe,
- fascykujacja, czyli drżenia.
Chory z SLA w pełni świadomy istoty choroby, boryka się z narastającymi objawami klinicznymi, które stopniowo ograniczają jego samodzielność ruchową, możliwości wykonywania codziennych prostych czynności.
Choroba ta jest postępująca i zadaniem rehabilitacji jest poprawa funkcji mięśni, by jak najdłużej potrafiły funkcjonować samodzielnie. Rehabilitacja powinna być bardzo łagodna, ale częsta i systematyczna. Jest to związane z dużą podatnością na szybkie zmęczenie. Rehabilitacją, z której korzysta się w terapii SLA są ćwiczenia ruchowe, masaż, ale tylko i wyłącznie u chorych bez wzmożonego napięcia mięśni; hydroterapia – ciepłe kąpiele perełkowe, solne, borowinowe oraz leczenie ciepłem.